Het grijze gebied van Frans Snel
Politiefunctionarissen zijn net mensen. Net als u en ik hebben dienders vooroordelen, meestal gebaseerd op das gesunde Volksemfinden* (tegenwoordig plastisch aangeduid als het onderbuikgevoel) en niet op feiten.
Voorbeeld: jonge Marokkaan rijdt in gloednieuwe BMW 5-serie van 85.000 euro net iets te hard door een woonwijk. Omdat er recentelijk klachten zijn geweest over drugs dealen bij schoolplein in de wijk, krijgt de combinatie van jonge allochtoon, grote auto en overtreding de inkleuring: wellicht hebben we hier de dealer te pakken.
Dat heet vandaag de dag etnisch profileren. Dat heeft een negatieve connotatie, de websites van onder meer gesubsidieerde instanties lezende: ‘iemands huidskleur of etnische afkomst is reden voor een controle van de politie. Dit berust vaak op onbewuste of op gangbare stereotiepe denkbeelden over bepaalde etnische minderheden en is daarmee een vorm van discriminatie’.
De etnische profilering is onderdeel van een golf aan lange-tenendiscussies met als triest dieptepunt (voorlopig) die over zwarte Piet. Zelf benoemde hoofdrolspelers zijn tegen humor geïnjecteerde figuren, verenigd in obscure clubs als DENK, die de Piet Hein- en Coentunnel een andere naam willen geven, omdat de naamgevers slavenhandelaren zouden zijn.
Maar denk niet dat alleen allochtonen (we gebruiken het woord lekker wel) het (vermeende) slachtoffer worden van de profileringsdrift, lees de vooroordelen van de politie. Een eerzame ondernemer, kamerverhuurder Frans Snel, blank van huidskleur, ziel en strafblad, is voor de Hermandad een suspect individu.
Dat blijkt tijdens de bestuursrechterzitting van 15 september 2016, waarin eiser Snel van de gemeente en de politie vraagt, in het kader van de wet openbaarheid van bestuur, om informatie over 30 meldingen van mensenhandel. En wat zegt de politiejurist (sic) tegen de rechter, in een poging onder het wob-verzoek uit te komen? “Als er ook maar de geringste kans is dat de heer Snel kan achterhalen om welke Oost-Europese vrouwen het gaat, moeten we ze niet vrijgeven. Tenslotte werkt de heer Snel in de prostitutie en dat is, zacht gezegd, een grijs gebied.“
Zacht gezegd een grijs gebied. Hard gezegd: Snel zit tot over zijn oren in een duister milieu van hoeren, boeven en andere dingen die God heeft verboden.”
Snel wordt over die aantijging van de jurist laaiend. Buiten de rechtszaal bijt hij de ambtenaar toe: “Prostitutie is legaal, de mensen die er in werken zijn legale ondernemers, dus dit wil ik nooit meer van u horen.”
Nu, zes weken later, is Snel nog steeds niet afgekoeld. Hij zou het liefst willen dat de jurist wordt bestraft voor laster en smaad, maar weet ook dat daarmee de vooroordelen bij de politie over de prostitutiebranche, de Achterdam en over hem niet zullen verdwijnen. Want politiefunctionarissen zijn net mensen, en die hebben vooroordelen.
*Wikipedia: In de opvattingen van de nazi’s werd gesundes Volksempfinden verheven tot rechtsbron in het strafrecht die als het uitkwam de wet kon derogeren, terzijde kon stellen. Wel of niet strafbaar was niet langer wat de wetgever strafbaar had gesteld, doch wat volgens de (niet-gedefinieerde) gezonde opvattingen van het volk wel of niet strafbaar zou behoren te zijn.
